Hoever is heel ver ?
Dit is een schaal van de afmetingen in ons eigen kleine knusse zonnestelseltje (elke centimeter is 100.000.000 kilometer):
Z=de zon, M=Mercurius, V=Venus, A=Aarde, M=Mars.
De aarde staat 150.000.000 kilometer van de zon af. Dat is hierboven terug gebracht tot 1,5 cm. Het licht doet er acht minuten over om vanaf de zon de aarde te bereiken. De buitenste dubbel planeet Pluto / Charon staat 6.000.000.000 ( 6 miljard) kilometer van de zon af. Dat is hierboven 60 centimeter. Op deze schaal heeft de zon een doorsnee van ééntiende milimeter. De aarde is dan honderd keer zo klein. Op deze schaal is dus zelfs de zon niet zichtbaar, laat staan de planeten.
De dichtsbijzijnde volgende dubbelster Alpha Centauri / Proxima Centauri ligt op 42.000.000.000.000 kilometer van de zon af. Zijn licht doet er 4,2 jaar over om ons te bereiken. Op onze schaal is dat 4,2 kilometer (kijk nu vanaf de afstandsbalk hierboven naar buiten om je voor te stellen dat 4 kilometer verderop de volgende ster staat).
De zon en Alpha / Proxima Centauri maken met ontelbare sterren deel uit van het sterrenstelsel dat we de melkweg hebben genoemd. De melkweg heeft een doorsnee van 100.000 lichtjaren. In ons model zou dat dus een doorsnee zijn van 250.000 kilometer. Van hier dus tot de maan. En let op, de zon is dan dus nog steeds een tiende van een milimeter groot.
Er zijn ontelbare sterrenstelsels. Het heelal wordt geschat op een grootte van 15 miljard lichtjaar in doorsnee, maar de schattingen worden elk jaar groter. Dat is allemaal niet meer in een schaalmodel te vatten.
Zullen we ooit naar andere sterren kunnen reizen en terugkeren ? Daar is dus minstens de lichtsnelheid voor nodig, maar dan nog is het zelfs naar nabij gelegen sterren niet goed denkbaar. En een paar keer de lichtsnelheid, maakt dus eigenlijk ook geen bal uit. Nog daargelaten dat we in het geheel niet in staat zijn zelfs de lichtsnelheid maar enigzins te benaderen en het volgens Einstein ook niet mogelijk is om sneller te gaan.
Een raket naar de maan ging indertijd zo ongeveer 40.000 kilometer per uur. Met gebruikmaking van de zwaartekracht van de planeten in ons zonnestelsel kun je dat onderweg nog behoorlijk opvoeren: laten we zeggen dat je het zonnestelsel verlaat met een snelheid van 300.000 kilometer per uur. Dat is ongeveer 100 kilometer per seconde. 3000 keer langzamer dan het licht. De reis naar de dichts bijzijnde dubbelster Alpha / Proxima Centauri duurt dan nog 12.000 jaar. En dan is nog maar de vraag wat we daar moeten, want een bezoek aan ster zonder planeten waar we kunnen landen, is weinig zinvol.
We komen dus nooit uit ons eigen zonnestelsel weg. En tegelijkertijd is het dus ook niet heel waarschijnlijk dat anderen ons hier komen bezoeken, tenzij ze al tienduizenden jaren onderweg zijn. Dat laatste kan natuurlijk. Als je de tijd hebt.
De enige mogelijkheid om interstellaire reizen te maken is dan ook om gebruik te maken van tijdtunnels en vouwingen in het heelal. Dat de ene plek van het heelal door een kromming in dat heelal tegen een ander aan zit, terwijl er in werkelijkheid, via de "oude" weg, duizenden lichtjaren tussen zitten. Tsja, maar dat is voorlopig nog theorie. Alleen Captain Kirk (Pickard voor de jongeren) kan dat nog maar.